احمد زیدآبادی| رهبران فرانسه آنچه را که در خیابانهای پاریس و دیگر شهرهای این کشور در جریان است، «شورش» مینامند.
شورش را میتوان طغیانِ خشونتآمیز علیه قانون و نظمِ مشروع در یک جامعه تعریف کرد. بدین لحاظ، نیروی حافظ نظم و بهطور مشخص پلیسِ یک کشور، از حق مهار و در صورتِ ضرورت، «سرکوب» شورش برخوردار میشود.
با این حال، بحث بدین سادگی و روشنی و سرراستی هم نیست، زیرا در مورد «نظم مشروع» اجماع یا اتفاقنظری بین گروهها و اقشار مختلف جوامع وجود ندارد که بتوان براساس آن «شورش» را امری نامشروع و مستحق سرکوب اعلام کرد. چهبسا یک گروه یا قشر اجتماعی، نظم خاصی را عادلانه و مشروع و گروه و قشر اجتماعی دیگری همان نظم را ظالمانه و نامشروع بداند. بنابراین، اطلاق شورش به حرکتهای اعتراضی خشونتآمیز و لزوم مهار و سرکوب آنها از سوی پلیس نیز خود امری اختلافی است.